Una pequeña iglesia muy conservada

A igrexa pertenceu ao Mosteiro de Tomiño. A gran reforma sufriuna no século XVIII, cando se lle deu a configuración actual na fachada principal. Está construída na súa parte inferior con pedra de perpiaño ben asentada e con xunta aberta. No centro dela unha porta de arco de medio punto de cinco doelas e aresta viva. No medio da fachada, unha moldura separa a parte superior, que é de pedra menos traballada e cascallos. Esta parte está apilastrada lateralmente, e leva unha moldura en dous lóbulos de cada lado e plana baixo a espadana. Adórnase cunha cornixa voada no primeiro lóbulo e nas esquinas con pináculos cónicos e estriados. Tamén son cónicos e estriados os dous pináculos que hai na entrada do adro, pero nestes as estrías son espirais. No centro hai unha ventá de arco rebaixado e moldurada, e por riba dela a esfera do reloxo. A espadana ten dous corpos. O primeiro con dous ocos de arco de medio punto que acollen sendas campás. Preséntase tamén con adorno apilastrado para soster a cornixa voada que separa o segundo corpo de un só oco máis pequeno e co mesmo tipo de arco. Nos extremos hai pináculos cónicos lisos. Remata en cruz metálica. No lado oposto, o leste, engadiuse a sancristía, máis baixa. O tellado é a dúas augas. O interior presenta unha soa nave rectangular unida á capela maior cun arco triunfal. A nave ten o piso de terrazo, marcando o camiño central con diferente cor. A bóveda é a dúas augas con cuarteiróns marcados en madeira e un zócalo de pedra. A configuración actual é consecuencia das obras levadas a cabo hai algúns anos para poder acomodala, xa que o seu estado interior non estaba acondicionado para un culto digno.